Madagascar, en hoe het daar nu eigenlijk is.

leuk.
maar meer info vind je hier:

http://bevendebaobab.blogspot.com/

Madagascar

Stand van zaken:

1. Lemuren: gezien.
2. Kameleons: gezien.
3. Bloedzuigers: veel! Vooral Arjen is de koning, ze vinden m allemaal lekker.
4. THB vrouwenbier: ontdekt!
5. Malaria: geen van beiden.

De radio speelt in taxibrousses vooral malagassische schlagermuziek, afgewisseld met een verdwaalde hit van enrique iglesias of whitney houston. Alles wat we doen is interessant, nog nooit zoveel toeschouwers gezien bij het koken van ons eten; het kammen van ons haar of het opzetten van de tent. Het is hier heel relaxed. En waar ik nog het meest ontspannen van wordt: ik voel me zo veilig!

Alleen 2 kleine mental notes voor de volgende keer: ik twijfelde over mijn regenjas, maar die blijkt in het regenwoud, ook buiten het regenseizoen, verdomd handig. Oh, en een cursus frans, die ben ik vergeten te nemen voor vertrek, maar had ik achteraf gezien goed kunnen gebruiken.

Inzichten na een weekendje ardennen

Als ik een weekendje ga klimmen, dan neem ik mee...

... een geldige klimkaart, en niet die van vorig jaar

... een slaapzak

... een tandeborstel

Mocht ik bovenstaande dan toch vergeten (kun je al deze dingen in 1 weekend vergeten? ja. dat kan.), dan kan de de volgende items net zo goed ook niet meenemen:

- tandpasta

- klimspullen

Ik hoorde dat reflecteren onderdeel uitmaakt van de leer-cyclus. Ik hoop dat deze leercurve met mijn gereflecteer snel de lucht in schiet... want binnenkort ga ik op reis! De tas-inpak-stress was eigenlijk nog niet toegeslagen, maar na afgelopen ervaring zie ik deze paklijst-uitdaging met iets minder vertrouwen tegemoet. Ik oefen vast met "fingerscrossed" en "check-check-dubbel-check". Wie weet komt het goed.

nou?

http://www.watbenjedan.nl/

Dat wilde ik net zeggen...

ik beken kleur

Maak kennis met Machiel Postma. Een collega van Arjen en ik heb alle vertrouwen in hem.

hmmm

De kantine van mijn huidige werkplek maakt elke dag een warme maaltijd klaar. En ik ben verslaafd. Ik lik mijn vingers af bij de rendang, en zodra ik de saoto soep op mijn dienblad plaats fantaseer ik alweer over de rijst van morgen. Het is hier een lunch walhalla, en ik vraag me af wanneer het moment komt dat ik mijn spijkerbroek niet meer pas. Oioioi, de tevredenheid van een werknemer gaat door de maag!

14 februari

De enige kaart die ik ooit voor Valentijnsdag heb gekregen bevatte de romantische tekst: “Zo. Nu heb jij er ook een.”

Een eigen huis, een plek onder -abrubt einde van dit lied-

Nog geen nieuwe informatie uit huizenland. Dat wil zeggen, nog steeds geen gesprek gehad met de makelaar over een koopcontract.
In een andere vorm is er momenteel wel veel te melden rond oostpoort 13: De bouw van het danshuis is voorlopig uitgesteld. Nou, ik ben benieuwd of het ooit nog komt van een mooi nieuwbouwhuisje in oostpoort. Als toekomstig koper zie ik de toekomst graag rooskleurig, maar als weldenkend mens begin ik aardig te twijfelen.

Wat is er toch aan de hand?

Als het nog lang duurt, dan ... wacht ik nog wel even.

Tegenwoordig verkeer ik in de wereld van de huis-zoekenden en misschien wel huis-kopenden. Een spannende tijd waarin vooral mn woordenschat erg wordt uitgebreid en mn geduld ondertussen aardig op de proef wordt gesteld.

Ik vind, dat als je eenmaal weet wat je wilt, dat dit dan best binnen 3 seconden geregeld mag (moet!) worden. Helaas werkt het zo niet in nieuwbouw- en makelaarland. Ik verkeer al zeker 3 weken in de staat waarin ik weet wat ik wil. En ik heb nog geen koopakte getekend! aaaah.

Mijn ongeduld neemt toe, en uit pure frustratie typ ik nu op internet willekeurige url's in. Wie weet levert http://www.ongeduldig.nl/ iets op? Maar helaas, deze site is al net zo duf als dat hele wachten op telefoontjes van de juiste makelaar.

goed. ik wacht nog wel even.

Scan station!

Nog stapels foto's op zolder liggen?
Laat ze inscannen door www.scanstation.nl

quote

"There are only 10 kinds of people: those that understand binary and those that don't."

Mooie Mensen - Nummer 4

Gisteren de moderne versie van Douwe Dabbert gespot. U weet wel, die kleine man uit de Donald Duck met baard en knapzak waar alles in kon.

Ok, qua postuur leek deze moderne versie niet erg: Lang en Mager.
Maar met zijn draagtechniek was de gelijkenis volbracht: Over zijn schouder had hij een wandelstok gedrapeerd met aan het uiteinde twee plastic hema-tasjes geknoopt. Hij vertrok alleen uit het café, met in zijn knaptasjes alles wat hij nodig had.

Mooie Mensen

Nummero 3!

De vrouw die in strak wit pak: witte blazer, witte broek en witte blouse het straatbeeld verfraaide. Ik schat haar een jaar of 80. Prachtige handtas, kitch van het type 'bubalicious en Zuidoost-r&b'. Ze zag er kek, uit terwijl ze met behulp van haar wandelstok voort strompelde over de stoep. Oud, maar kek.

Picknick Tafel

Sinds een zaterdag ben ik in bezit van een prachtige zelfgemaakte picknick tafel! Het is wat gedoe met een zaag, een hamer, een grotere hamer, een breekijzer en een stukje ruimtelijk inzicht. Maar... dan heb je -al zeg ik het zelf- ook wat!

Zo ziet ie eruit:



En zo wordt ie gemaakt: http://eriestuff.blogspot.com/2010/05/pallet-picknick-table.html

Mooie Mensen

Uit de categorie “mooie mensen” vandaag de nummers 1 en 2.

1. De man op de pont.
Hij had denk ik een chromosoompje teveel, maar was een van de beste remedies tegen het maandagse ochtendhumeur. Zodra ik me naast mijn medereizigers op het kleine pontje had gewurmd begon hij iedereen een fijne werkdag te wensen, en voegde daar direct aan toe dat deze week maar 3 werkdagen had. Maandag en woensdag. Ohnee, maandag, dinsdag en woensdag. De donderdag en vrijdag waren vrij. Dat is hemelvaart. En na hemelvaart komt Pinksteren. En deze zomer ging hij op vakantie. Naar Utrecht, Italië en Marokko. 10 dagen lang. Op de vraag “waarom utrecht?” antwoordde hij dat het een cruise was. Daarmee was de kous afgedaan. En hij had verkering. Maar nu moest hij werken. Drie dagen lang, dan was het hemelvaart.
Ik hoop dat ik m morgen weer tegen kom.

2. De vliegerende dodo die gewoon wat aandacht nodig had.
Op het strand kwam een man aangehuppeld. Hij huppelde noodgedwongen omdat hij zijn voeten niet op de grond kon houden: Hij zat vast aan een veel te grote vlieger. Hij wilde van ons weten of wij wisten wat er met zijn vlieger aan de hand was. De vlieger trok veel harder aan zijn tuigje als hij eigenlijk wilde dat deze juist kracht zou minderen. (Ter illustratie trok hij aan zijn stuurstok, en schoot 10 meter naar voren over het strand). Omdat het nogal lastig is een gesprek te voeren met iemand die vooruit huppelt, waren we gedwongen mee te huppelen: “Zitten je touwen wel goed om ingeknoopt?” “Goed om?” Antwoorde hij met een wedervraag.
Zijn je remlijnen niet te kort? “Remlijnen?”
De suggestie: “Je kunt ook stoppen met vooruit huppelen door aan je safety-release te trekken…” deed hij af met: “safety-release?”

Na 100 meter gehuppeld te hebben, konden we de man niet overtuigen van zijn stomme actie: Teveel wind, te grote vlieger en geen safety-release. Het leverde wel het eerste antwoord op zonder vraagteken aan het eind: “ik ben gewoon een beetje eigenwijs”.