Mooie Mensen

Uit de categorie “mooie mensen” vandaag de nummers 1 en 2.

1. De man op de pont.
Hij had denk ik een chromosoompje teveel, maar was een van de beste remedies tegen het maandagse ochtendhumeur. Zodra ik me naast mijn medereizigers op het kleine pontje had gewurmd begon hij iedereen een fijne werkdag te wensen, en voegde daar direct aan toe dat deze week maar 3 werkdagen had. Maandag en woensdag. Ohnee, maandag, dinsdag en woensdag. De donderdag en vrijdag waren vrij. Dat is hemelvaart. En na hemelvaart komt Pinksteren. En deze zomer ging hij op vakantie. Naar Utrecht, Italië en Marokko. 10 dagen lang. Op de vraag “waarom utrecht?” antwoordde hij dat het een cruise was. Daarmee was de kous afgedaan. En hij had verkering. Maar nu moest hij werken. Drie dagen lang, dan was het hemelvaart.
Ik hoop dat ik m morgen weer tegen kom.

2. De vliegerende dodo die gewoon wat aandacht nodig had.
Op het strand kwam een man aangehuppeld. Hij huppelde noodgedwongen omdat hij zijn voeten niet op de grond kon houden: Hij zat vast aan een veel te grote vlieger. Hij wilde van ons weten of wij wisten wat er met zijn vlieger aan de hand was. De vlieger trok veel harder aan zijn tuigje als hij eigenlijk wilde dat deze juist kracht zou minderen. (Ter illustratie trok hij aan zijn stuurstok, en schoot 10 meter naar voren over het strand). Omdat het nogal lastig is een gesprek te voeren met iemand die vooruit huppelt, waren we gedwongen mee te huppelen: “Zitten je touwen wel goed om ingeknoopt?” “Goed om?” Antwoorde hij met een wedervraag.
Zijn je remlijnen niet te kort? “Remlijnen?”
De suggestie: “Je kunt ook stoppen met vooruit huppelen door aan je safety-release te trekken…” deed hij af met: “safety-release?”

Na 100 meter gehuppeld te hebben, konden we de man niet overtuigen van zijn stomme actie: Teveel wind, te grote vlieger en geen safety-release. Het leverde wel het eerste antwoord op zonder vraagteken aan het eind: “ik ben gewoon een beetje eigenwijs”.