Indonesie, het land met het grootste aantal glimlachende mensen per vierkante meter

Ik kan geen dag in mijn reis-dagboek schrijven zonder te willen benadrukken hoe goed het eten is. Maar wat ik ook probeer, het lukt me niet om de juiste woorden te vinden. Woorden die precies kunnen beschrijven hoe zeer ik heb genoten van mijn sateh ayam (met nasi goreng en papaya shake)... Hmmm!!

Daarom hier een korte verhandeling over het culturele aspect van onze vakantie: deze kent verschillende hoogtepunten. Als eerst, het ramanyana-ballet dat 's nachts opgevoerd werd bij de prambanan tempel in Yogja (Kort samengevat: een witte gereincarneerde aap, een stervende vogel, hier en daar wat vuur, maar toch leefde Rama en Sinta nog lang en gelukkig).

Ook de bruiloft waar we bij aanwezig mochten zijn ("and special thanks to our guests from holland") was cultureel gezien een toppertje: We hebben de traditionele javaanse bruilofts-dans geleerd! Er waren heel wat zweetdruppels en 'goede voorbeelden' voor nodig, maar uiteindelijk hebben we een paar juiste pasjes en handbewegingen te voorschijn weten te toveren. Wij blij, en de andere gasten lachten ons inmiddels toe, in plaats van uit.

Van hoogte punt naar hoogtepunt kwamen we uiteindelijk terecht in de lobby van ons hotel waar een indonesier in een fel-gele, ultra-dikke, winterjas country liedjes aan het zingen was. Nee, wij weten het zeker, indonesie staat (naast het lekkere eten) ook zeker bekend om zijn culturele rijkdom!

foto 1: een kleine illustratie van het 2 uur durende ramanyana ballet