Een moment van promotie.

Toen ik laatst dit fragment in een boek las...:

"Het was een cd met alleen maar zang en piano. Ik wist niet dat er mensen waren die echt naar Tori Amos luisterden. Ik dacht tot dat moment dat Tori Amos voor spek en bonen meedeed aan de muziekindustrie, omdat het anders zo'n zielig, lelijk, roodharig meisje zou zijn. Blijkbaar had dit medelijden zichzelf omgezet in een status." (uit "mensen die ik ken die mijn moeder hebben gekend" van Arjen Lubach)

...Heb ik besloten verliefd te worden op de schrijver. Maar, omdat mijn liefde voor mensen zich al gekanaliseerd heeft in de richting van 1 bepaald mans-persoon heb ik besloten mijn gevoelens voor Arjen Lubach om te zetten in promotie. Léés Arjen Lubach. Kóóp dat boek. En snel een beetje.